اقتصاد سنگاپور اکنون یکی از قویترین و رقابتیترین اقتصادهای جهان است. این کشور به همراه هنگ کنگ، تایوان و کره جنوبی به دلیل رشد اقتصادی بالا و صنعتی شدن سریع بین دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۹۰ به ببرهای آسیایی معروف هستند. در طی این مدت هر چهار کشور به اقتصادهایی پیشرفته با درآمد بالا تبدیل شدند. اما در گذشته نه چندان دور اینگونه نبود، سنگاپور پس از استقلال از انگلستان دچار مشکلات شدید اقتصادی مثل بیکاری، تولید ناخالص ملی پایین، کمبود مسکن و … بود. در سال ۱۹۶۰ یک موسسه دولتی به نام EDB برای برنامهریزی و اجرای استراتژی های اقتصادی تشکیل شد تا سنگاپور را به عنوان ” مرکز جهانی کسب و کار و سرمایه گذاری” معرفی کند. EDB به دنبال تسهیل و حمایت از سرمایه گذاران داخلی و خارجی در بخش های تولید و خدمات برای توسعه و گسترش فرصتهای جدید کسب و کار، به ویژه فعالیت-های سرمایه متمرکز(capital-intensive)، دانش متمرکز (knowledge-intensive) و نوآوری-متمرکز (innovation-intensive)است. بنابراین ماموریت EDB جذب سرمایهگذاری خارجی و توسعه اقتصادی سنگاپور است. در سال ۲۰۰۶ این موسسه تولید کننده بیش از چهل درصد تولید ناخالص داخلی سنگاپور بود.