مشارکت اجتماعی برای ارتقای زیست گاه در تایلند

برنامه ” بان مان کنگ ” تایلند به جوامع فقیر اجازه می دهد تا خودشان در توسعه مسکن نقش داتشته باشند. به طور سنتی، توسعه زاغه ها صرفا توسط دولت یا شخص ثالث برنامه ریزی، اداره و تامین می شود و معمولاجامعه اغلب از روند برنامه ریزی و پیاده سازی پروژه کنار گذاشته می شود و این امر صرفا منجر به پیشرفت های جزئی در چند محله زاغه نشین می شود. برنامه بان مان کنگ (در زبان تایلندی “مسکن امن” ترجمه می شود) به جای بهره گیری صرف از کمک های دولتی، اداره پروژه را توسط جامعه، تسهیل می کند